ΕΛΝΤΑ ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΥ:
«Η ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ’ΟΛΑ ΣΧΕΣΗ ΑΓΑΠΗΣ»
Η αγαπημένη, ξεχωριστή και ταλαντούχα ηθοποιός Έλντα Πανοπούλου μίλησε στο Athens Art Theater και στην Άννα Χατζή για την παράσταση «Το Show» στην οποία πρωταγωνιστεί στο θέατρο Ακάδημος, την επιστροφή της στο θεατρικό σανίδι, τη Δραματική της Σχολή «Μέλισσα» , τους μαθητές της και τη σχέση της με τα νέα παιδιά, την τηλεόραση και τα τηλεοπτικά σόου
Ξεκινώντας από την παράσταση «Το Show» στο θέατρο Ακάδημος στην οποία πρωταγωνιστείτε. Μια δική σας πρωτοβουλία. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Προέκυψε μέσα από μία πρόταση η οποία μου έγινε από τους επιχειρηματίες του θεάτρου, με τους οποίους έχω συνεργαστεί και στο παρελθόν πριν από πολλά χρόνια και την δέχτηκα με πολύ μεγάλη χαρά. Διότι είναι μία δουλειά που μπορούσα να την κάνω σύμφωνα με τις προδιαγραφές τις οποίες θέλανε. Δηλαδή να περιλαμβάνει νέους ανθρώπους , νέους καλλιτέχνες ώστε να δοθεί η ευκαιρία σε νέα παιδιά τα οποία είναι πολύ καταρτισμένα στη μουσική, στο χορό , στο τραγούδι και φυσικά στην υποκριτική, δείχνοντας τις δυνατότητες τους. Είναι μία παράσταση η οποία αποτελείται από πολύ ωραία κείμενα τα οποία έχει γράψει ο Γιώργος Γαλίτης. Κατά την άποψη μου ο Γιώργος Γαλίτης είναι από τους σημαντικότερους Νεοέλληνες συγγραφείς, με ένα πολύ δικό του προσωπικό χιούμορ. Πολλές φορές πικρό αλλά πολύ σημαντικό. Βέβαια είναι και ο Γιώργος Αλκαίος ο οποίος έχει γράψει μια πρωτότυπη μουσική και τραγούδια σε στίχους της Εύης Ζευγαρά. Αυτό είναι και το καινούργιο στοιχείο σε αυτή την σπονδυλωτή σάτιρα την οποία παρουσιάζουμε με μουσική αμιγώς πρωτότυπη για αυτή την παράσταση.
Επιστρέφετε φέτος στο θέατρο έπειτα από μερικά χρόνια απουσία σας. Ήταν επιλογή σας να μην παίζετε αυτό το διάστημα;
Η τελευταία παράσταση ήταν «Τα κορίτσια με τα μαύρα» στο θέατρο «Αλίκη» έκτοτε έκανα κάποια μουσικά πράγματα, όπως πέρυσι στον «Ρυθμό» με την Ελένη Πέτα και την Τάνια Τρύπη, το οποίο πήγε πάρα πολύ καλά και είμαστε ευγνώμονες για αυτό και μάλιστα σκέφτομαι να το επαναλάβω αν οι συνθήκες βέβαια το επιτρέψουν. Τα πράγματα γενικώς έχουν δυσκολέψει , από την άλλη πλευρά η ενασχόληση μου με τη σχολή μου, απορροφά ένα πάρα πολύ μεγάλο κομμάτι , το οποίο δε θέλω να χάσω ώστε να μην αλοιωθεί η επαφή με τους νέους ανθρώπους. Με γεμίζει με πάρα πολλά συναισθήματα και εμπειρίες και δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι σε θέση κάτι άλλο να μου χαρίσει το ίδιο. Η σχολή απορροφά ένα πάρα πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής μου και της εργασίας μου και δικαίως, διότι έχουμε να κάνουμε με νέους ηθοποιούς , τους οποίους έχουμε απόλυτη ανάγκη.
Ποια είναι η σχέση σας με τους μαθητές σας;
Δεν γίνεται να ασχολείσαι με την εκπαίδευση και να μην αγαπάς τους νέους ανθρώπους. Ούτε μπορεί να αντιμετωπίζεις μία εκπαιδευτική εργασία σαν επιχείρηση. Πρέπει να την αντιμετωπίσεις με ευαισθησία, την οποία χρειάζονται οι νέοι άνθρωποι. Θέλω να πιστεύω ότι τα παιδιά μου με αγαπούν όσο τα αγαπώ. Αισθάνομαι βαθιά υποχρεωμένη όταν ένας νέος άνθρωπος με εμπιστεύεται για να πραγματοποιήσει τα όνειρα του. Γιατί επί της ουσίας αυτό σημαίνει. Όταν ένας νέος επιθυμεί να είναι καλλιτέχνης και έρχεται σε μία Ανώτερη Δραματική Σχολή δεν πάει να σπουδάσει κάτι ακριβώς, προσπαθεί να ακουμπήσει κάπου τα όνειρα του και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Άρα η σχέση μου με τα παιδιά είναι πάνω απ’ όλα σχέση αγάπης.
Πιστεύετε στο ταλέντο της νέας γενιάς;
Ασφαλώς. Δε θα μπορούσα να κάνω αυτή τη δουλειά αν δεν πίστευα στα νέα παιδιά και στις ικανότητες τους. Απλώς τα νέα παιδιά έχουν ανάγκη από ουσιαστική ενημέρωση σε σχέση με το συμβαίνει στο χώρο μας, όπως την είχαμε και μεις κάποτε και πρέπει να βγαίνουν όσο το δυνατόν πιο καλά καταρτισμένα. Τα οποία έχουν κατάρτιση πολλές φορές και μάλιστα περισσότερη από αυτή που είχαμε εμείς. Τα νέα παιδιά παλεύουν να ενημερωθούν όσο το δυνατόν περισσότερο και να έχουν όσο το δυνατόν προσλαμβάνουσες.
Προέκυψε μέσα από μία πρόταση η οποία μου έγινε από τους επιχειρηματίες του θεάτρου, με τους οποίους έχω συνεργαστεί και στο παρελθόν πριν από πολλά χρόνια και την δέχτηκα με πολύ μεγάλη χαρά. Διότι είναι μία δουλειά που μπορούσα να την κάνω σύμφωνα με τις προδιαγραφές τις οποίες θέλανε. Δηλαδή να περιλαμβάνει νέους ανθρώπους , νέους καλλιτέχνες ώστε να δοθεί η ευκαιρία σε νέα παιδιά τα οποία είναι πολύ καταρτισμένα στη μουσική, στο χορό , στο τραγούδι και φυσικά στην υποκριτική, δείχνοντας τις δυνατότητες τους. Είναι μία παράσταση η οποία αποτελείται από πολύ ωραία κείμενα τα οποία έχει γράψει ο Γιώργος Γαλίτης. Κατά την άποψη μου ο Γιώργος Γαλίτης είναι από τους σημαντικότερους Νεοέλληνες συγγραφείς, με ένα πολύ δικό του προσωπικό χιούμορ. Πολλές φορές πικρό αλλά πολύ σημαντικό. Βέβαια είναι και ο Γιώργος Αλκαίος ο οποίος έχει γράψει μια πρωτότυπη μουσική και τραγούδια σε στίχους της Εύης Ζευγαρά. Αυτό είναι και το καινούργιο στοιχείο σε αυτή την σπονδυλωτή σάτιρα την οποία παρουσιάζουμε με μουσική αμιγώς πρωτότυπη για αυτή την παράσταση.
Επιστρέφετε φέτος στο θέατρο έπειτα από μερικά χρόνια απουσία σας. Ήταν επιλογή σας να μην παίζετε αυτό το διάστημα;
Η τελευταία παράσταση ήταν «Τα κορίτσια με τα μαύρα» στο θέατρο «Αλίκη» έκτοτε έκανα κάποια μουσικά πράγματα, όπως πέρυσι στον «Ρυθμό» με την Ελένη Πέτα και την Τάνια Τρύπη, το οποίο πήγε πάρα πολύ καλά και είμαστε ευγνώμονες για αυτό και μάλιστα σκέφτομαι να το επαναλάβω αν οι συνθήκες βέβαια το επιτρέψουν. Τα πράγματα γενικώς έχουν δυσκολέψει , από την άλλη πλευρά η ενασχόληση μου με τη σχολή μου, απορροφά ένα πάρα πολύ μεγάλο κομμάτι , το οποίο δε θέλω να χάσω ώστε να μην αλοιωθεί η επαφή με τους νέους ανθρώπους. Με γεμίζει με πάρα πολλά συναισθήματα και εμπειρίες και δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι σε θέση κάτι άλλο να μου χαρίσει το ίδιο. Η σχολή απορροφά ένα πάρα πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής μου και της εργασίας μου και δικαίως, διότι έχουμε να κάνουμε με νέους ηθοποιούς , τους οποίους έχουμε απόλυτη ανάγκη.
Ποια είναι η σχέση σας με τους μαθητές σας;
Δεν γίνεται να ασχολείσαι με την εκπαίδευση και να μην αγαπάς τους νέους ανθρώπους. Ούτε μπορεί να αντιμετωπίζεις μία εκπαιδευτική εργασία σαν επιχείρηση. Πρέπει να την αντιμετωπίσεις με ευαισθησία, την οποία χρειάζονται οι νέοι άνθρωποι. Θέλω να πιστεύω ότι τα παιδιά μου με αγαπούν όσο τα αγαπώ. Αισθάνομαι βαθιά υποχρεωμένη όταν ένας νέος άνθρωπος με εμπιστεύεται για να πραγματοποιήσει τα όνειρα του. Γιατί επί της ουσίας αυτό σημαίνει. Όταν ένας νέος επιθυμεί να είναι καλλιτέχνης και έρχεται σε μία Ανώτερη Δραματική Σχολή δεν πάει να σπουδάσει κάτι ακριβώς, προσπαθεί να ακουμπήσει κάπου τα όνειρα του και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Άρα η σχέση μου με τα παιδιά είναι πάνω απ’ όλα σχέση αγάπης.
Πιστεύετε στο ταλέντο της νέας γενιάς;
Ασφαλώς. Δε θα μπορούσα να κάνω αυτή τη δουλειά αν δεν πίστευα στα νέα παιδιά και στις ικανότητες τους. Απλώς τα νέα παιδιά έχουν ανάγκη από ουσιαστική ενημέρωση σε σχέση με το συμβαίνει στο χώρο μας, όπως την είχαμε και μεις κάποτε και πρέπει να βγαίνουν όσο το δυνατόν πιο καλά καταρτισμένα. Τα οποία έχουν κατάρτιση πολλές φορές και μάλιστα περισσότερη από αυτή που είχαμε εμείς. Τα νέα παιδιά παλεύουν να ενημερωθούν όσο το δυνατόν περισσότερο και να έχουν όσο το δυνατόν προσλαμβάνουσες.
RSS Feed
