Η ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ Το βλεμμα τησ ιωαννασ παππα
Το Athens Art Theater και η Άννα Χατζή συνάντησε χθες την Ιωάννα Παππά αμέσως μετά την Avant Premiere του έργου « Οδός Πολυδούρη» στο θέατρο Βασιλάκου. Η ταλαντούχα ηθοποιός μίλησε για τον πρώτο της μονόλογο, την Μαρία Πολυδούρη και τα επόμενα σχέδια της.
Λίγα λόγια για το έργο:
Πρόκειται για έναν μονόλογο απόλυτα γυναικείο που ερμηνεύει η Ιωάννα Παππά. Η «Οδός Πολυδούρη», το καινούριο έργο της Ρούλας Γεωργακοπούλου, μιλά για το δρόμο που «περπατούν» όλες οι γυναίκες του κόσμου και ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη.
«Σ’ αυτόν τον πολυφωνικό μονόλογο η Μαρία Πολυδούρη θα ανακαλέσει την ηχητική μπάντα των παιδικών της χρόνων και μέσα από μια οικογενειακή γιορτή θα εμπλέξει στην υπόθεσή της τον μισογύνη Ροϊδη, τον ανοιχτόμυαλο Παλαμά, τον σκεπτικιστή Καρκαβίτσα και τον παραδοξολόγο Καμπούρογλου, οι οποίοι παρίστανται στη σκηνή ex absentia», σημειώνει η συγγραφέας, Ρούλα Γεωργακοπούλου.
Η παράσταση ανεβάζει στη σκηνή την ποιήτρια λίγο πριν πεθάνει. Με ψυχοπομπό ένα αντιφυματικό ραδιοφωνικό μήνυμα της εποχής να της μετράει τις ώρες, η Μαρία Πολυδούρη ξηλώνει το φόρεμά της μέχρι να μείνει γυμνή και ταυτόχρονα μονολογεί, εσωστρέφεται, εξωστρέφεται, χορεύει φοξ τροτ, τραγουδάει Αττίκ και απευθύνεται με κοριτσίστικο θυμό σε όσους έχουν φτιάξει το «μύθο» της, συχνά χωρίς τη συγκατάθεσή της.
«Δεν πρόκειται για μια προσωπογραφία της», εξηγεί ο Θοδωρής Γκόνης,. «Πρόκειται για το δρόμο που άνοιξε η Μαρία Πολυδούρη, την οδό που κατοικείται απ’ όλες τις γυναίκες του κόσμου, από την Κλεαρέτη Δίπλα- Μαλάμου έως τη Sylvia Plath. Απ’ όλες τις ποιήτριες του κόσμου. Έχοντας αυτό σαν οδηγό, σαν GPS- κι έναν μονόλογο Λερναία Ύδρα-, βρεθήκαμε ηθελημένα πολύ μακριά της, για να καταλάβουμε τελικά πως η απόσταση είναι που σε φέρνει κοντά σε ένα τέτοιο πρόσωπο. Η απόσταση σου επιτρέπει τη συνάντηση».
Πηγή: http://tospirto.net/theater/play/3004
Μετά τις επιτυχημένες «Αλεπούδες» , πως αισθάνεσαι που σήμερα άνοιξες αυλαία με έναν μονόλογο?
Είναι πάρα πολύ δύσκολο, να κάνεις ένα μονόλογο, είναι και η πρώτη μου φορά. Η διαδικασία των προβών καθώς και όταν βρίσκεσαι μόνος σου επί σκηνής είναι ίσως το πιο δύσκολο σε σχέση με τις παραστάσεις. Αλλά έχεις το περιθώριο να έχεις τον απόλυτο έλεγχο αυτού που συμβαίνει , έχεις την απόλυτη επικοινωνία με το κοινό. Δηλαδή δε γίνεται να μην αφουγκράζεσαι αυτό που γίνεται και είναι μια πολύ ξεχωριστή εμπειρία με τις φοβερές δυσκολίες αλλά στο τέλος νιώθεις αρκετά ανακουφισμένη ειδικά σήμερα που ήταν και πρεμιέρα.
Πότε δέχθηκες την πρόταση για αυτό το μονόλογο;
Ήταν μια πρόταση στα μέσα της φετινής σεζόν. Δε συζητήθηκε νωρίτερα.
Σε έχουμε συνηθίσει σε διαφορετικές ερμηνείες , πιο νεανικές μέχρι τώρα. Είναι ένας κόντρα ρόλος σε σχέση με τους προηγούμενους. Είναι ρίσκο;
Μεγαλώνοντας πάμε και σε άλλο ρεπερτόριο, σε άλλους ρόλους σε άλλες ηλικίες, σε άλλη θεματολογία, οπότε είναι αναπόφευκτο να συμβεί αυτό και είναι και πρόθεση. Δηλαδή είναι και κάτι που έχω και εγώ σαν ζητούμενο.
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να δεχθείς το συγκεκριμένο ρόλο;
Το πρόσωπο σίγουρα, η συνεργασία με το Θοδωρή Γκόνη στο Θέατρο και φυσικά το κείμενο της Ρούλας Γεωργακοπούλου. Γενικά όλη η συνθήκη είχε πάρα πολύ ενδιαφέρον.
Τη Μαρία Πολυδούρη την είχες μελετήσει από το σχολείο παλαιότερα, διάβαζες ποιήματα της;
Σε συνδυασμό με τον Καρυωτάκη όπως ο περισσότερος κόσμος. Δεν της είχα δώσει ιδιαίτερη έμφαση. Πιο πολύ θα έλεγα στον Καρυωτάκη, αλλά όλο αυτό το διάστημα που ασχολούμαι είναι ανεξάντλητο το πεδίο, αυτός ο κόσμος της Πολυδούρη. Αυτό ανακάλυψα στην πορεία.
Ποιο είναι το πιο δυνατό σημείο της παράστασης;
Δεν έχω ιδέα. Δε μπορώ να το ξέρω αυτό. Ποτέ δε το ξέρουμε εμείς.
Τι θα έλεγες στον κόσμο ώστε να τον προσεγγίσεις και να έρθει να δει την παράσταση;
Έχω βασιστεί σε ένα πάρα πολύ ιδιαίτερο χαρακτηριστικό μέσα από όλα όσα διάβασα για την Πολυδούρη. Το γεγονός ότι από μικρή τρόμαζε τους δικούς της, γιατί ήταν ένα παιδί πάρα πολύ ιδιόρρυθμο, πάρα πολύ ξεχωριστό , είχε στιγμές που ήταν αμίλητο και εντελώς απόμακρο και στιγμές με ξεσπάσματα χαρά και ενθουσιασμού. Δηλαδή ήταν ακραία προσωπικότητα και απόλυτη. Εκεί έχω βασιστεί κιόλας για την ερμηνεία.
Βρίσκεις κοινά χαρακτηριστικά του εαυτού σου με τη γνωστή ποιήτρια;
Πάντα ανακαλύπτεις. Το θέμα είναι ή θα έχεις περισσότερα ή θα χεις ένα κοινό. Δηλαδή όσο περισσότερα κοινά έχεις με το πρόσωπο της ιστορίας που έχει υπάρξει. Όσο περισσότερα στοιχεία βλέπεις ότι ταιριάζουν με τη δική σου ιδιοσυγκρασία τόσο το καλύτερο.
Ετοιμάζεις κάτι για το καλοκαίρι και από Σεπτέμβρη;
Ναι, το καλοκαίρι θα είμαι στις «ΤΡΩΑΔΕΣ» σε σκηνοθεσία του Θέμη Μουμουλίδη, θα το κάνουμε περιοδεία. Με τους Φιλαρέτη Κομνηνού, Στέλιο Μάινα, Μαρία Πρωτόπαππα, Αρη Λεμπεσόπουλο , Ζέτα Δούκα, Λουκία Μιχαλοπούλου, Χρήστο Πλαῒνης, Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, Λένα Παπαληγούρα, Τζωρτζίνα Παλαιοθόδωρου, κ.α. Επίσης, από Σεπτέμβριο συζητούνται διάφορα, δεν έχω κλείσει κάτι ακόμα. Όσον αφορά στον μονόλογο θα παιχτεί στην Καβάλα, γιατί είναι σύμπραξη με την Καβάλα και με το ΔΗΠΕΘΕ, μπορεί και στη Θεσσαλονίκη. Γενικά τα πράγματα του χρόνου είναι λίγο ρευστά ακόμα.
Το πρόσωπο σίγουρα, η συνεργασία με το Θοδωρή Γκόνη στο Θέατρο και φυσικά το κείμενο της Ρούλας Γεωργακοπούλου. Γενικά όλη η συνθήκη είχε πάρα πολύ ενδιαφέρον.
Τη Μαρία Πολυδούρη την είχες μελετήσει από το σχολείο παλαιότερα, διάβαζες ποιήματα της;
Σε συνδυασμό με τον Καρυωτάκη όπως ο περισσότερος κόσμος. Δεν της είχα δώσει ιδιαίτερη έμφαση. Πιο πολύ θα έλεγα στον Καρυωτάκη, αλλά όλο αυτό το διάστημα που ασχολούμαι είναι ανεξάντλητο το πεδίο, αυτός ο κόσμος της Πολυδούρη. Αυτό ανακάλυψα στην πορεία.
Ποιο είναι το πιο δυνατό σημείο της παράστασης;
Δεν έχω ιδέα. Δε μπορώ να το ξέρω αυτό. Ποτέ δε το ξέρουμε εμείς.
Τι θα έλεγες στον κόσμο ώστε να τον προσεγγίσεις και να έρθει να δει την παράσταση;
Έχω βασιστεί σε ένα πάρα πολύ ιδιαίτερο χαρακτηριστικό μέσα από όλα όσα διάβασα για την Πολυδούρη. Το γεγονός ότι από μικρή τρόμαζε τους δικούς της, γιατί ήταν ένα παιδί πάρα πολύ ιδιόρρυθμο, πάρα πολύ ξεχωριστό , είχε στιγμές που ήταν αμίλητο και εντελώς απόμακρο και στιγμές με ξεσπάσματα χαρά και ενθουσιασμού. Δηλαδή ήταν ακραία προσωπικότητα και απόλυτη. Εκεί έχω βασιστεί κιόλας για την ερμηνεία.
Βρίσκεις κοινά χαρακτηριστικά του εαυτού σου με τη γνωστή ποιήτρια;
Πάντα ανακαλύπτεις. Το θέμα είναι ή θα έχεις περισσότερα ή θα χεις ένα κοινό. Δηλαδή όσο περισσότερα κοινά έχεις με το πρόσωπο της ιστορίας που έχει υπάρξει. Όσο περισσότερα στοιχεία βλέπεις ότι ταιριάζουν με τη δική σου ιδιοσυγκρασία τόσο το καλύτερο.
Ετοιμάζεις κάτι για το καλοκαίρι και από Σεπτέμβρη;
Ναι, το καλοκαίρι θα είμαι στις «ΤΡΩΑΔΕΣ» σε σκηνοθεσία του Θέμη Μουμουλίδη, θα το κάνουμε περιοδεία. Με τους Φιλαρέτη Κομνηνού, Στέλιο Μάινα, Μαρία Πρωτόπαππα, Αρη Λεμπεσόπουλο , Ζέτα Δούκα, Λουκία Μιχαλοπούλου, Χρήστο Πλαῒνης, Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, Λένα Παπαληγούρα, Τζωρτζίνα Παλαιοθόδωρου, κ.α. Επίσης, από Σεπτέμβριο συζητούνται διάφορα, δεν έχω κλείσει κάτι ακόμα. Όσον αφορά στον μονόλογο θα παιχτεί στην Καβάλα, γιατί είναι σύμπραξη με την Καβάλα και με το ΔΗΠΕΘΕ, μπορεί και στη Θεσσαλονίκη. Γενικά τα πράγματα του χρόνου είναι λίγο ρευστά ακόμα.
